یه دختری یه جای دنیا هیچوقت به هیچ پسری نگاه نکرد باهاشون سر و سنگین بود نسبت به پسرا غرور داشت و بزور حتی سلامشون میکرد! حالا از فامیل گرفته تا آشنا یا سوپری محل! همون دختر یه روزی با پسری آشنا میشه خیلی زود متوجه میشه حسی بهش داره که مثل حسش نسبت به پسرای دیگه نیست! خاصه. خیلی خاص. پسر هم روز به روز نزدیکتر شد ولی اونم خیلی سنگین بود. دختر میترسید از اینکه حرف بزنه از یه طرفه دیگه طاقت سکوت نداشت. بالاخره گفت. به پسر گفت که دوسش داره. غرور یا احتیاط! یه چیزی این وسط بود که پسر از دختر وقت خواست. دختر قضاوت عجولانه کرد. فکر میکرد همه غروری که داشته یکدفعه از بین رفته و رد شده. یک درصد هم احتمال نداد این جواب پسر یعنی پذیرفته شدنش، دوست داشتنش و سربه زیریش! همه رو گذاشت پای غرورش و رد شدنش. همون موقع همه چیو با پسرا تموم کرد پسر هم سکوت. ولی باز همو میدیدن. از کنار هم رد میشدن به ظاهر بی تفاوت ولی کسی از دلشون خبر نداشت. دختر داغون بود و دلشکسته. دیگه غروری برای هیچ پسری نداشت! بعد چند وقت اولین کسیو که وارد زندگیش شد پناه خودش قرار داد تا از این زجر فرار کنه. دومین اشتباهشو انجام داد. اول قضاوت بد کرد و حالا هم عجله. اون کسیکه تو زندگیش اومد آدم بدی نبود ولی هیچوقت عشق اولش نشد. اصلا عشقش نبود که اول باشه یا دوم. فقط یه تکیه گاه شده بود واسه دردای دختر. هرچند دختر مجبور بود ادعا کنه دوسش داره. پسریکه عاشقش بود وقتی جریان رو فهمید باز هم سکوت کرد بیخبر از اینکه تو دلش چه خبره! اونم پناه برد به دختر غریبه دیگه. مدتها گذشت. هر دوشون متعهد به کسای دیگه شده بودن. ولی سکوت دیگه برای پسر غیر قابل تحمل بود. به ملاقات دختر میره و اولین و تنها چیزیکه میگه اینه، هنوزم دوسم داری؟ دختر میگه نه مثل اونموقع. حالا نوبت برداشت بد پسر بود و زود خدافظی کرد که دختر گفت بیشتر از اونموقع. جفتشون ساعتها گریه کردن و پسر از حرفای ناگفته پشت این همه سکوتش گفت از حس و عشقی که اونهمه وقت پنهانش کرده بود ولی دیر شده بود. به همین راحتی اشتباهای پشت همشون از هم جداشون کرده بود. غرور، بچگی و عجله هرچی که بود از هم گرفتشون. قلب هر دوشون پیش یکی دیگست. آخرش چی میشه فقط خدا میدونه. هر دو دارن میجنگن با دنیا و روز به روز دلگیرتر میشن و فقط کنار هم آرامش دارن…

نظرات شما عزیزان: