فردای آن روز سعید و رزیتا با هم ملاقات کردند، رزیتا با لبخند گفت: _" نامه ای که نوشته بودی خوندم " سعید خجالتزده سرش را به زیر انداخت، بعد از چند دقیقه رزیتا از حرکت ایستاد، گفت: _" سعید من وقتی نامه ات را خوندم، احساس کردم میتونم در کنارت خوشبخت بشم..." سعید هیجان زده گفت: _" حاضری مسلمون بشی...؟ " رزیتا سرش را به علامت مثبت تکان داد، بعد با لحن نگرانی گفت: _" فقط سعید خواهش میکنم زودتر منو از خونه ی عموم ببر..." سعید با تعجب پرسید: _" چرا!؟ مگه اونها اذیتت میکنن...؟ " رزیتا با لبخند تلخی گفت: _" نه... راستش من یه پسر عمو دارم که با من مثل یه برده رفتار می کنه، من ازش متنفرم، ولی اون تظاهر میکنه که دوستم داره ولی من مطمینم اون بیشتر از 10 تا دختر و زن در ارتباطه... کمکم کن سعید..." سعید لبخند ساختگی زد، گفت: _" نگران نباش با پدرم صحبت میکنم...تو رو از عموت خواستگاری میکنم..." دخترک لبخندی زد، سکوت اختیار کرد... سعید تصمیم گرفت رزیتا را تا دم در خانه ی عمویش برساند، وقتی آن دو نزدیک در خانه شدند، کامران تکیه به دیوار ایستاده بود و با چشمهای نا پاکش به ناموس مردم خیره شده بود، ناگهان چشمش به رزیتا که همراه سعید در حال قد زدن بودند، خورد...(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 30 بهمن 1391برچسب:داستان عاشقانه,داستان,باهم بودن,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

سعید در یک خانواده ی بسته و مرد سالار بزرگ شده بود، پدرش (منوچهر مرادی) یک تاجر معتبر بود، تاجری که خیلی ها او را قبول داشتند و حرفش از چک و سفته هم با اعتبارتر بود، مادرش یک زن خانه دار بود، زنی که بدون اجازه شوهرش قدم از قدم بر نمی داشت، او عادت کرده بود که همیشه شنونده و اجرا کننده دستورات همسرش باشد، سعید پسر ارشد یک خانواده ی 4نفره بود پسری بود با چهره ای معمولی ولی جوانی خونگرم و احساساتی بود، او یک خواهر کوچکتر بنام سعیده داشت، که بعد از گرفتن دیپلمش سر و کله خواستگارها پیدا شد، ولی او که فقط 18 سال داشت و احساس کرد این سنش برای زندگی مشترک خیلی زود است، از پدرش اجازه خواست تا در یک کلاس موسیقی ثبت نام کند ولی پدرش بشدت مخالفت کرد، او به عقیده خودش موسیقی را برای یک دختر عیب بزرگی می دانست، ولی سعیده که در زمینه ی موسیقی استعداد فوق العاده ای داشت از یکی از عموهایش خواهش کرد تا با پدرش صحبت کند و موافقتش را جلب کند، (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 30 بهمن 1391برچسب:داستان,داستان عاشقانه,باهم بودن,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

یک روز که همه ی همکاران شرکت در سالن غذا خوری مشغول نهار خوردن بودند، شهرام موقعیت را مناسب دید و آرام آرام بکنار میز جاوید رفت و با لبخند گفت:_" وقت داری به حرفام گوش بدی آقا پسر...؟ "جاوید با خوشرویی او را دعوت به نشستن روی صندلی کرد و با هم مشغول خوردن نهار شدند، سکوت سنگینی بین دو دوست حکمفرما بود که ناگهان شهرام سکوت را شکست و آرام گفت:_" جاوید جان، من مجبورم یه چیزی رو بهت بگم..."جاوید نوشابه ای سر کشید، بعد پرسید:_" راجع به چی...؟ "شهرام آرام و مختصر پاسخ داد:_" راجع به شهره..."جاوید دست از خوردن غذا کشید و چشم به دهان همکارش دوخت، با لحن نگرانی پرسید:_" طوری شده...؟ "شهرام بریده بریده گفت: _" راستش... شهره....داره...ازدواج میکنه..."چیزی در درون جاوید شکست او حتم داشت که صدای شکستن قلبش را شاهد بود(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,عشق,داستان,عشق گمشده,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,

شهره که بدش نمی آمد قاپ پسر پولداری مثل شهاب را بزند، با عشوه و ناز گفت:_" باشه، سعی میکنم باهات تماس بگیرم ولی قول نمیدم..."شهاب که از جواب دخترک راضی به نظر می رسید، یک تار از ابرویش را بالا انداخت که صورت مردانه اش را جذابتر نشان می داد، گفت:_" باشه قول نده ولی من منتظرم و مطمئنم قلب مهربونت این لطف رو در حق من میکنه، فقط بدون من برای اولین تماست لحظه شماری میکنم..."این حرف را زد و با لبخند پایش را روی پدال گاز فشرد و با سرعت از آنجا دور شد، با جمله آخر حرف شهاب لبخند زیبایی روی صورت شهره نقش بست و شاد و خندان وارد خانه ی برادرش شد، وقتی ناهید صدای در خانه را شنید سراسیمه خود را به حیاط رساند و با لحن نگرانی از شهره پرسید:_" تا حالا کجا بودی؟ نگرانت شدم؟ چرا اینقدر دیر کردی؟ "شهره با ناراحتی پایین لبش را گزید و گفت: _" من واقعا معذرت میخوام ناهید جون...راستش یه آشنا رو توی قنادی دید کمی باهاش معطل شدم(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,عشق,داستان,عشق گمشده,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,

با این نقشه ها خواستگاران خود را یکی پس از دیگری رد کرد و منتظر شاهزاده ی قصه هایش ماند تا با اسب سفید و بالدارش از راه برسد و او را با خود به قصر هزار و یک شب ببرد... آن شب خواستگاری، بدترین شب برای جاوید بود، او که تصورش را می کرد با دنیایی از شادی و خوشحالی از خانه شهره بازگردد، ولی حالا صدای شکستن قلبش را خود با گوشهای خود شنیده بود، داخل ماشین در حالی که با جدیت به جلوی خیابان زل زده بود و رانندگی می کرد، پدرش دستی به شانه ی مردانه اش کشید و گفت:_" جاوید جان، بلاخره نگفتی صحبتهای تو با شهره به کجا رسید؟ "جاوید کمی سکوت کرد و در حالی که سعی می کرد ناراحتیش را پنهان کند، با زدن لبخند مصنوعی گفت:_" راستش... من شهره رو نپسندیدم..."این حرف پسر جوان موجب تعجب پدر و مادرش شد، آقا جمشید کمی خود را جمع و جور کرد و پرسید:_" چرا پسر...؟ تو خودت خیلی اصرار داشتی زودتر به خواستگاری شهره بریم پس چی شد؟(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,عشق,داستان,عشق گمشده,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,

در خانه آقای صالحی غوغایی برپا بود، خانم صالحی (مریم) دلش می خواست بهترین فضا را برای خواستگار دخترش برپا کند، چون داماد (جاوید) یکی از دوست بسیار صمیمی پسرش (شهرام) بود و او را بهترین کسی برای همسری دختر جوانش (شهره) می دانست، هیچ دلش نمی خواست او را از دست بدهد، شهرام در سالن روی نیمکت نشسته بود و با لذت به بازیهای بچگانه دختر کوچک یک ساله اش (آیدا) چشم دوخت، همسرش (ناهید) که زن زیبا و کد بانویی بود به سوی آشپزخانه رفت و تا در آوردن میوه و شیرینی به مادر شوهرش کمک کند، دختر جوان آن خانواده ی خوشبخت داخل اتاقش روبروی آینه ای ایستاده بود و با بی تفاوتگی آرایش کمرنگی روی صورتش انجام داد، ولی او بدون رنگ و روغن هم زیبا و طلناز بود، او دختری بود 23 ساله، با صورتی گرد و پوستی به سفیدی برف داشت و دارای چشمهای عسلی بود، اندام فوق العاده زیبا و کشیده ای داشت که زیبایی اش را صد چندان می کرد(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 29 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,عشق,داستان,عشق گمشده,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,

برای فرار از این فکر و خیالهای چشمهایش را بست تا بخوابد ولی بی فایده بود اصلا خواب به چشمهایش نمی آمد، با کلافه گی از جایش برخاست و بطرف کتابخانه ی کوچک اتاقش رفت، یکی از کتابها را برداشت و مشغول مطالعه شد، راه خوبی انتخاب کرده بود برای پر کردن وقتش مطالعه بهترین راه بود، موقعی سر بلند کرد و به ساعت دیواری نگاه کرد، که عقربه ساعت 2بعدازظهر را نشان می داد، کم کم خود را آماده رفتن به محل قرارش کرد، نیم ساعت از وقتش را به آراسیدن خود تعلق داد، بعد هم وارد ماشینش شد و یکراست به محل قرارش با بهاره رفت، ماشینش را جایی متوقف کرد و روی یکی از نیمکتهای پارک نشست، منتظر بهاره ماند، چند دقیقه بعد از دور بهاره را دید که بهمراه دختر کوچکی به طرفش می آمد، شهریار از روی نیمکت برخاست و بکنار بهاره رفت، مانتوی طوسی و شال آبی رنگ واقعا صورت معصومش را زیباتر نشان می داد، بهاره به آرامی سلام کرد، شهریار هم با خوشرویی جوابش را داد و باهم همقدم شدند(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,قدرت عشق,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,

بلاخره آن شب گذشت و فردا صبح شهریار با پوشیدن یک پیراهن آستین کوتاه و شلوار جین دار... خودش را برای رفتن به محل کارش و سپردن یک روز جدید آماده کرد، شهریار، خودش هم بخوبی می دانست به چه دلیل برای رفتن به شرکت عجله دارد؟ در حقیقت او برای دیدن محبوبش شتاب داشت، وقتی به مقصد رسید چند دقیقه پشت در ایستاد و کمی سر و وضع خود را مرتب کرد، بعد وارد شرکتش شد، به آرامی سلام گفت و بهاره به رسم احترام از جایش برخاست و گفت:_" سلام آقای مهندس... صبح بخیر"شهریار نیم نگاهی به صورت زیبای دختر جوان انداخت، او روسری سبز چمنی ای روی سر داشت کمی از موهای خرمایی اش روی پیشانی اش خود نمایی می کرد، مانتوی سبز خوش رنگی به تن داشت و با آرایش ملایمی که روی صورتش انجام داده بود، زیبایی اش را دو چندان می کرد... شهریار خود را جمع و جور کرد و با گرفتن پرونده ها از خانم منشی خود را به اتاقش رساند، روی صندلی نرمش فرو رفت و سرش را با مطالعه ی پرونده ها مشغول کرد(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,قدرت عشق,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,

همان روز اول دعواهای هایده و سحر شروع شد، البته هایده بیشتر اوقات فراغتش را با شهلا می گذراند و سعی می کرد کمتر در خانه باشد، یک روز که مثل همیشه هایده با شهلا مشغول قدم زدن در پارک بودند، هایده نگاهی به ساعت مچی اش انداخت و به دوستش گفت:_" من دیگه باید برم..." شهلا با لبخند شیطنت آمیزی گفت:_" چیه! دیر کنی سحر خانم دل شوره میگیره..."هایده اخمی کرد، گفت:_" مرده شور ببره دل سحر رو که متنفرم ازش... من بخاطر خودم میخوام زودتر برم خونه...کار دارم " شهلا گونه ی دوستش را بوسید، گفت:_" باشه عزیزم... فردا می بینمت " و با خداحافظی از هم جدا شدند، هایده یکراست بطرف خانه حرکت کرد و خیلی زود هم بمقصد رسید، وقتی وارد سالن شد، سحر را دید، که روی مبل لم داده است و داشت تخمه می خورد، هایده بدون اینکه کلامی حرف بین شان رد و بدل شود خود را به اتاقش رساند و مجله ای برداشت و خود را سرگرم خواندنش کرد، تا اینکه از صدای ماشین متوجه شد، که پدرش بخانه آمده(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 27 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,کمبودمحبت,ازدواج دوم,

وقتی هاشم دید دخترش با ازدواج مجددش موافق نیست، از تصمیمی که گرفته بود منصرف شد و سعی کرد در حق دخترش پدری کند، ولی تقدیر بازی دیگری با آن خانواده داشت، هاشم عاشق شده بود، آن هم در48 سالگی خنده دار است، تمام فامیلهایش از داستان عشق هاشم و مینا باخبر بودند و به آنها لیلی و مجنون می گفتند، ولی حالا مجنون حدود دو سال بعد از مرگ لیلی اش دل به یک لیلی دیگری بسته بود، عشقش هم یک دختر 25 ساله بنام سحر بود، این خبر دهان به دهان در فامیل چرخید و بلاخره بگوش دختر خانواده هم رسید، هایده از ناراحتی نزدیک بود سکته کند، شب که هاشم به خانه آمد، هایده با گریه به پدرش گفت: _" چرا بابا!؟ چرا میخوای همچین کاری بکنی؟ یعنی من براتون مهم نیستم...؟(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 27 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,کمبودمحبت,ازدواج دوم,

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ﮐـﺠــــــﺎ پـنـهـــــانــت ﮐـﻨــﻢ ؟ ای ﺑـــﺎلِ ﺷـﮑـﺴﺘــﻪ ﻏــــــﺮورِ ﺳﺨـــــﺖ! زﯾــــﺮ ﮔـــــــﻞ ھـــﺎی ﭘﯿــــﺮاهنــــم آﺷﯿــــــﺎن ﺳـــﺎﺧﺘــــــﯽ و ﻣـــــــــﻦ ﺑـــﺎﻏﺒــــﺎﻧـــﯽ ﮐــــﻪ ﻣــــﺪام ﺑــﺎﯾــــــﺪ ﺣـــــﻮاﺳـــــــﻢ ﺑــــﻪ آوازھـــﺎﯾـــﺖ ﺑـــﺎﺷــــــﺪ. ﺑـــﻪ داﻧــﻪ ھـــــﺎی دﻟـــﺪادﮔـــــﯽ ﮐــــﻪ ازﺧـــﻮاهـــش چـینـــــه داﻧــﺖ اﻓــــــﺰون اﺳـــــﺖ ﺑــﻪ ﺟــــﻮی ﺧـﻨــــﮏ هـــــم آغـــــوشـــــی ﮐـــﻪ ﭘــــﺮھـــــﺎی آﺗــﺶ ات را ﺑـــﻪ آب دھــــﯽ ! ... ﺣــــﻮاﺳــــﻢ ﺑـــﺎﺷـــــــﺪ... ﺳـــــــﺮ ﺑـــﻪ زﯾــــﺮ ﺑـــﺎﺷــــﻢ ﺗـــﺎ درﺧــﺸـــﺶ ﯾـــﺎﻗـــــﻮت مــهــــــرت در ﭼـــﺸﻤـــــﻢ رﺳــــﻮاﯾـــــﻢ ﻧـﮑﻨــــــﺪ... ﮐــﺠــــــﺎ پـنـهــــــانـــت ﮐــﻨـــــﻢ؟ ای ﻗـﻘــﻨــــــﻮسِ ﻋـــﺸـــــﻖ وﻗـﺘـــــﯽ ﮐــــﻪ آﺳــﻤــــﺎنِ ﺗــــــﻮ ﻣـــﺮدﻣـــﮏ ﭼــﺸـﻤـــــﺎنِ ﻣــــﻦ اﺳــــﺖ

تاریخ: پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:متن زیبا,شعر,شعرعاشقانه,متن عاشقانه,متن ادبی,

گــــریــستـــــم شـــب هــــــا و شــــب هـــــا گـــــویـــــی بــــــرف مـــی بــــاریــــــد سـنـگــــــین و بــــــی وقــفــــه بــــــر فــــــراز خـــــــانــــه ای کــــــه بـــا تـــــــو ســــاخـتـــــم بــــاز نگـشــــتی و تــمــــــام ِ فــصـــــــــل بــهــمـــــن فــــرو ریــخــــت بــــر شــــانــــه ام ؛ حــــالا آمــــده ای بـــا شــعــــــری در دســــت کــــه بــهــــــاری دور بــــرایـــت ســـرودم ... - روی لـــب هــــایــــم شـعـــــــــر بــنـــــــویـــس روی گــــــردنــم شــعــــــــر روی بـــازویــــم شــعـــــــر روی سـینـــــه ام... تـــرانــــــه - ... افـســـــوس مـیـــــان ِ مـــا پـلـــــــی بـــرای عــبــــــور نــیســــــت زیــــر ِ پــــا - امــــا - دره ای کــــه "جـــهنـــــــم پـــایـــان" نــــام دارد

تاریخ: پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:شعرزیبا,متن های عاشقانه,شعرعاشقانه,متن عاشقانه,متن ادبی,

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ¤¤ ﺭﻭﺡ ﺗﺐ ﺩﺍﺭ ﻣﺮﺍ ﭘﺎﺷﻮﯾﻪ ﮐﻦ ¤¤ﺁﺗﺶ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮ ﺣﺎﺻﻠﻢ¤¤ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺘﻢ ﺩﻟﻢ¤¤ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﺣﻢ ﺗﯿﺮ ﺧﻮﺭﺩ¤¤ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻮﺭﺩ¤¤ ﺷﻮﺥ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﯽ ﺷﮑﯿﺒﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ¤¤ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺘﯽ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ¤¤ ﺷﻮﺥ ﭼﺸﻢ ﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﭼﻨﮓ ﺍﻭﺳﺖ¤¤ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺍﻭﺳﺖ¤¤ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﺳﺖ¤¤ ﺍﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯼ ﺑﺎﻏﻬﺎﺳﺖ¤¤ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺧﻮﯾﺸﺎﻭﻧﺪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮔﻞ ﺍﺳﺖ¤¤ ﺷﺮﺡ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﭘﺎﮎ ﺑﻠﺒﻞ ﺍﺳﺖ¤¤ ﺁﻥ ﺑﻼ ، ﺁﻥ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺏ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺯ¤¤ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪ ؟ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﻫﻨﻮﺯ¤¤ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺗﻮﯼ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﺯ¤¤ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﮐﭙﺮﻫﺎﯼ ﻧﯿﺎﺯ ¤¤ﺍﻭ ﺷﺒﯽ ﺁﻣﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ¤¤ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﯾﮏ ﺑﺎﻍ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ¤¤ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺎغ ﻗﻠﺒﻢ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ¤¤ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﭼﯿﻦ ﻗﻠﺒﻢ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ¤¤ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯾﺶ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ¤¤ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻭﺭﺩ ﻟﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻡ¤¤ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺵ ﭘﺮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ¤¤ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ¤¤ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﻊ ﺑﺰﻡ ﺁﺑﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ¤¤ ﻋﺸﻮﻩ ﯾﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ¤¤ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻃﺎﻕ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺁﻭﺍﺭ ﺷﺪ¤¤ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪ¤¤ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮐﻮﻩ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺩ¤¤ ﯾﻮﺳﻒ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﻣﺮﺩ¤¤ﺍﯼ ﺩﻝ ﺷﻮﺭﯾﺪﻩ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟¤¤ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺷﺒﻨﻢ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ¤¤ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭ¤¤ ﭼﻮﺏ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭ¤¤ ﺭﺍﻡ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﻫﻮﯼ ﺩﺷﺖ؟¤¤ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ!ﺩﯾﺪﯼ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ¤¤ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻧﯽ ﺳﺖ¤¤ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﺳﺖ¤¤ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻘﺘﻢ!ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ¤¤ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺭﻧﺞ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ¤¤ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺍﺗﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ¤¤ﺷﺎﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺗﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ¤¤ ﺁﻩ!ﻋﺠﺐ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ¤¤ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﺩﻝ

تاریخ: پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:هوشنگ ابتهاج,هوشنگ,ابتهاج,شعرتنهایی,

مادر به کنار پسرش رفت و دلسوزانه دستی به شانه مردانه اش کشید، گفت: _" منو ببخش پسرم... این روزها اعصابم خیلی خرده... رفتی پیش لیلا، عمه سوگل...؟! اون وضعش خیلی خوبه... " امیرحسین آه عمیقی کشید، گفت: _" آره، شوهرش میگه دستش خالیه ولی من میدونم حساب بانکی اش پر از پوله... بعدا لعنتی میگه پول ندارم..." مادر مهربانانه دستی به سر پسرش کشید و با لحن امید بخشی گفت: _" نگران نباش پسرم... همه چیز درست میشه..." امیرحسین لبخند تلخی زد و سکوت اختیار کرد، بعد قدم های سست و لرزانش را بسمت در خروجی بیمارستان هدایت کرد، مادر به دنبال پسرش شتافت و با لحن گرفته ای گفت: _" کجا میری پسرم...؟ " امیرحسین نگاه سرد و بی روحی به مادرش انداخت، گفت: _" میرم پول جور کنم... " مادر وقتی وضعیت آشفته پسرش را دید سکوت را جایز ندید و با لحن دلسوزانه ای گفت: _" فقط کاری نکن خدا قهرش بگیره... " امیرحسین با لحنی درمانده گفت: _" آخه این چه زندگی من دارم...(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 25 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,تنهاترین تنها,داستان اگر تنهاترین شوم بازم خداهست,

اوایل فصل سرد زمستان، باران شدیدی می بارید، آسمان خشمگینانه بر سر ابرها فریاد می کشید و ابرهای تیره از ترس این غرش می گریستند، مرد جوان در آن سیاهی شب و در آن سرمای طاقت فرسا خسته و سردرگم قدم بر می داشت، او آنقدر در فکر و خیالش غرق شده بود که اصلا به لرزش بدنش و سراتاپایش که خیس آب شده بود توجه نکرد و بدون هدف به مسافتش ادامه داد... ( امیرحسین تنها پسر خانواده بامعرفت و صمیمی بود، پدرش نقشه های فراوانی برای آینده پسرکش داشت، ولی افسوس که عمرش به دنیا کوتاه بود و بر اثر سکته قلبی با زندگی وداع کرد، مرگ پدر مهربان مصیبت بزرگی برای مادر و پسر بود، امیر حسین که فقط 18 سال داشت و تازه مدرک دیپلمش را گرفته بود مرگ پدر دلسوزش شوک بزرگی برای او به حساب آمد او تا مدتها گوشه ای از خانه می نشست و به نقطه ای زل می زد، دوستان و فامیلها خیلی با او حرف زدند تا بلاخره توانست مرگ پدرش را باور کند و از شوک خارج شود، سرانجام پس از ماه ها امیر حسین توانست به فعالیت بپردازد و شغل آبرومندی برای خود پیدا کند او در یک قنادی به عنوان شاگرد مشغول کار کردن شد، 24 سال از سن خود می گذشت که عاشق دختر همسایه شد، سوگل اهل شیراز بود و پدر و مادرش را در یک سانحه تصادف از دست داده بود و بهمراه عمویش به تهران آمد و سعی کرد زندگی اش را از صفر شروع کند، (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 25 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان,داستان عاشقانه,تنهاترین تنها,داستان اگر تنهاترین شوم بازم خداهست,

در بین دختران فامیل به دختری مغرور و خودخواه و در عین حال بسیار زیبا و طناز معروف بود، وقتی دیپلمش را گرفت اولین خواستگاران از میان فامیل قدم جلو گذاشتند، با تمسخره و یا حتی توهین او مواجه شدند که: « چطور به خودت جرات دادی که با یه حقوق کارمندی به خواستگاری من بیای؟ » و به دیگری می گفت: « با این قیافه ات رویت شد که به خواستگاری من بیای؟ » به این ترتیب خیلی ها از ترس اینکه سنگ روی یخ نشوند، اصلا قدم جلو نمی گذاشتند، واقعیت این بود که او جدای از زیبایی به ثروت خانواده اش هم می نازید، پدرش مدیرعامل شرکت معتبری بود، مادرش هم به این غرور دامن می زد و می گفت: « غزل حق داره که سختگیر باشه، اون باید به کسی بله بگه که هم شأن خانوادۀ ما باشه » غزل که به رانندگی و سرعت علاقه فراوانی داشت موفق شد با حمایت پدرش در آموزشگاه رانندگی ثبت نام کند . . .(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان بی پناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,تاوان,داستان ادبی,

طوفان از جا جهید: من فقط می خواهم مثل پدرم باشم. آواز به صورت او خیره شد. طوفان شباهتی به مادرش نداشت نوجوانی زیبا و برومند بود که سالهائی پر شور جوانی را پیش رو داشت. و بیش از هرکسی در دنیا به پدرش شبیه بود. _آروزی من است که تو شبیه پدرت باشی. او مرد شجاع و نیرومندی بود، یک کشاورز واقعی. زندگی نوپای ما بسیار شیرین سپری می شد ولی یک روز خبر آمد غارتگران به روستاهای اطراف حمله کردند و در حال رسیدن به دهکده ما هستند. پدرت مردم روستا را قانع کرد مقابل وحشی ها بایستند ... زن لحظه ائی سکوت کرد تا تاثیر سخنان راز گونه اش را در چهره طوفان ببیند او هنوز گنگ بود و ساکت گوش می داد. زن گفت: مردها به دفاع از روستا پرداختند اما موضوع زنها و بچه ها بود ... مردها نمی توانستند پیروز شوند برای همین زنهاتصمیم گرفتند کاری را انجام دهند که باید انجام می دادند(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 23 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان بی پناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,آخرین بازمانده,داستان ادبی,

چشمهای هرزه و ناپاک جوانانی که منتظر شکارهای بی پناهی چون من بودند را به خوبی احساس می کردم، چند نفر آنها پستی و بی شرمی را به حدی رساندند که به تعقیب من پرداختند و با زبان چاپلوسی شروع به تعریف و تمجید من کردند به بهانه های مختلف در مغازه ها معطل می کردم تا از شر مزاحمین خلاص شوم، پاهایم توان راه رفتن نداشت، خسته و درمانده شده بودم مقصد مشخصی نداشتم وقتی روبه رویم پارکی را مشاهده کردم خوشحال شدم روی یکی از نیمکت ها نشستم، سرم را در میان دستهایم گرفتم و زار زار گریستم، بعد از چند دقیقه دختری کنار من روی نیمکت جا گرفت از طرز لباس پوشیدن و آرایش غلیظش خیلی زود فهمیدم که اون دخترک فراری است، او خودش را زری به من معرفی کرد وقتی چشمهای اشک آلودم را دید، گفت: (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان بی پناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,بی گناه,داستان ادبی,خیانت,

مادرم حرفهایش را جدی نگرفت و با خنده گفت: « من از این شانسها ندارم...! » بلاخره خانۀ پدرم را به قصد رفتن به خانۀ دایی ام ترک کردیم، با وجود پسر دایی هایم مهران، مهرداد من به هیچ وجع احساس راحتی نمی کردم، 3 روز از ماندن در خانۀ دایی گذشت من به مادرم گفتم: « مامان، بیا بریم خونه... بابا الان به وجود ما نیاز داره... خواهش میکنم...» مادرم که از ماندن در خانه برادرش و شنیدن حرفهای طعنه آمیز زن داداشش احساس خوبی نداشت از پیشنهاد من استقبال کرد و با هم به خانه برگشتیم، سکوت عجیب خانه هر دوی ما را به ترس انداخت، من خیلی زود خودم را جمع و جور کردم و وارد اتاق پدرم شدم، با صدای جیغ من مادرم خودش را به کنارم رساند، هیکل پدرم که حلقه آویز شده بود هر دوی ما را به وحشت انداخت، وقتی دکتر تایید کرد پدرم 3 روز پیش خودکشی کرده دنیا روی سرم خراب شد قبول این مصیبت برایم خیلی سخت بود، مراسم خاکسپاری پدرم آغاز شد و کفن را دور اندام لاغرش پیچیدند و هم آغوش خاک شد، در طول مراسم خاکسپاری، مادرم سکوت کرده بود نه قطره اشکی می ریخت و نه کلامی حرف می زد(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان بی پناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,بی گناه,داستان ادبی,خیانت,

پاییز عاشق نواز از راه رسیده بود و درختان لباس های رنگی به تن کردند، پوششهایی از رنگ زرد و نارنجی، زیبایی جذابی را به درختان سر به فلک کشیده داده بود که تار و پودشان با دست بادهای سرد از هم جدا می شد و به زیر پای عابران می ریخت و آنها با خونسردی روی برگ خشک پا می گذاشتند، صدای خش خش برگ بی جان درختان سکوت خیابان را می بلعید، سوز سرد همچون تازیانه صورت خیس از اشک شقایق را می سوزاند و آزارش می داد، ولی او بی توجه به آن سوزش دردناک که اشک گرم و باد خنک به صورت غمزده اش هجوم آورده بود، افسرده و دلتنگ قدم زنان وارد محوطۀ پارک کوچک و خلوتی شد و روی اولین نیمکت نشست، هوای تازۀ پارک و سکوت حاکم برآن ، گره از بغضش گشود، به گونه ای که بعد از چند نیم نفس کوتاهی که ناشی از مجادله با بغضش بود، چشمهایش همچون آتشفشانی خاموش شروع به فوران کرد(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان بی پناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,بی گناه,داستان ادبی,خیانت,

بار اول كه دكتر دروبل در راهروهاي بناي خاكستري رنگ و وسيع بخش تحقيقات بنگاه كل داروئي به خانم پارتش برخورد، نتوانست جلوي خودش را بگيرد و توي نخ او نرودغ از زشتي او آدم همانقدر يكه ميخورد كه از زيبائيش. و چنان مينمود كه خانم پارتش همه آن عوامل وحشتناكي را كه طبيعت گاهي آدميزاد را بدان ميآرايد در خود جمع كرده بود. پا توي شصت گذاشته بود و بزك غليظ، با خمير گلي رنگ، شيارهاي بي حساب صورت مفلوكش را بتونه، كرده و دست اندازهاي صورتش را با بازي سايه روشن خارق العاده اي مشخص تر ساخته بود. در طرفين دماغ عقابي بيرون پريده اش، دو چشم ريز خاكستري، در پناه چين هاي پوست چروكيده قرار گرفته بود، قشري از آرد قرمز، كه خطوط درهم و برهم چوب بست بناها را روي زمينه ديوار ترك دار در حال فرو ريختن، بياد مي آورد(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 21 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان اولین گناه,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,گناه اول,داستان ادبی,خیانت,کوهستان,

رگبار گلوله خاموشي دهكده را شكافت. زن هاي سراسيمه، كودكانشان را در پناه گرفتند. درها با شتاب بسته شد و صداي افتادن كلون ها به گوش آمد. پيرمردان كه در كافه كوچك دهكده به دور ميز بازي دومينو، سرگرم نشخوار زمان بودند با عجله بيرون ريختند و پراكنده شدند. اما خوآن كريسموس تومو به آستانه در خانه محقر خود نرسيد: گلوله ئي از پشت در سرش جا گرفت و او را خشك و منقبض نقش زمين كرد. سوارها كه هنوز از تفنگ هايشان دود بلند بود در تقاطع كوچه ها جست و خيز مي كردند. يكي از اين سرخ هاي مادر به خطا را هم نگذاريد فرار كند! زن ها نگران پيرمردهاي ديگر و بچه ها بودند، زيرا مرداني كه مي توانستند تفنگ سرپري به دست بگيرند يا از قداره استفاده كنند براي شركت در جنگ هاي پارتيزاني به بالاي تپه رفته بودند.(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 20 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستان سواره نظام,داستان ترسناک,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,خیانت,کوهستان,

صبح روز بعد زوجین در دادگاه حضور یافتند روی صورت زن جوان زخم عمیق سه چنگال با فاصله ای بیشتر از دست انسان وجود داشت و صورت و دست های زن خون آلود بود . در 10 مرداد حکم طلاق صادر شد. زن جوان گفت جن ها دیشب آمدند ولی دیگر مرا نمی زدند آنها خوشحال بودند و گفتند اقدام خوبی کردی آن را ادامه بده این زن جوان گفت : رای طلاق را دوماه بالای کمد گذاشتم و اجرا نکردیم آن ها شب سراغ من آمدند ومرا وحشتناک کتک زدند طوریکه روی بدنم خط ونشان کشیدند. با همسرم قرار گذاشتیم ساعت 19 عصر روز بعد برای اجرای حکم طلاق به دفترخانه برویم و حضانت دو دختر م به همسرم سپرده شد . ساعت 17 آنروز قبل از مراجعه به محضر همسرم مرا نزد دعانویسی برد.((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,جن درمصرباستان,داستان ترسناک,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,خیانت,

زن جوان وقتی پس از ماهها آزار واذیت توسط جن ها ناچارشد تن به خواسته های آنها بدهدو با چشمانی اشکبار در دادگاه کرج حاضر شد. این زن و شوهر جوان پس از چند سال زندگی برای اینکه زن جوان از شکنجه ها و آزار واذیت جن ها نجات یابد طلاق گرفت . 21 تیر ماه سال 1383 زن وشوهر جوانی در شعبه 17 دادگاه خانواده کرج حاضر شدند و درخواست شان را برای طلاق توافقی به قاضی اکبر طالبی اعلام کردند . شوهر 33 ساله این زن به قاضی گفت : من وهمسرم از اول زندگی مان تا حالا با هم هیچ مشکلی نداشتیم ولی حالا با وجود داشتن دو دختر 10 و2 ساله به خاطر مشکلاتی که همسرم به آن مبتلا شده است ناچار شده ایم که از هم جدا شویم((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,جن درمصرباستان,داستان ترسناک,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,خیانت,

در تاریخ 1359 شمسی اتفاقی بوقوع پیوست که افکار عمومی مردم مصر را به خود معطوف کرد این اتفاق چنین بود : مرد سی وسه ساله ای به نام عبدلعزیز ملقب به ابوکف که در دوم راهنمایی ترک تحصیل کرده بود وبه نیروهای مسلح پیوست و در جنگ خونین جبهه کانال سوئز به ستون فقراتش ترکش اصابت کرد واین مجروحیت او منجر به فلج شدن دو پایش گردید ناچار جبهه راترک کرده به شهر خود بازگشت تادر کنار مادر وبرادرانش با پای فلج به زندگی خود ادامه دهد ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,جن درمصرباستان,داستان ترسناک,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,خیانت,

غروب که شد محمد احمد علي رفت خانة زکريا و توي تن‌شوري قايم شد. صالح کمزاري و پسر کدخدا بچه را بردند جلو مسجد و چند قطاب توي دامنش ريختند و وقتي که بچه مشغول خوردن شد، هر دو پاورچين پاورچين برگشتند وفرار کردند. چند لحظة بعد در همة خانه‌ها بسته شد. شب شلوغي بود و چيزي دريا را بهم مي‌زد و مي‌آشفت که بچه بلند شد و راه افتاد. اول رفت طرف خانة کدخدا و در بيرون را پنجول کشيد. کدخدا و زنش که پشت در کمين کرده بودند شروع کردند به دعا خواندن. بچه بلند شد و رفت در خانة محمد حاجي مصطفي. زن محمد حاجي مصطفي که پشت در بود بچه را تهديد کرد و فحش داد. و بچه رفت دم در خانة عبدالجواد. مادر عبدالجواد که پشت بام نشسته بود، از سوراخي بادگير عبدالجواد را صدا کرد. عبدالجواد آمد پشت بام وظرفي آب روي سر بچه ريخت. (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ترس ولرز,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,ترس,ترسیدن,

شب ، کدخدا و محمد حاجي مصطفي و صالح بچه را بردند پيش زاهد. زاهد جلو کپر، توي تاريکي نشسته بود و کيليا مي‌جويد. کدخدا با صداي بلند گفت: «هي زاهد، سلام عليکم، يه مهمون برات آورديم.» زاهد گفت: « عليکم السلام، خوش اومدين و کار خوبي کردين.» صالح گفت: « مهمون بي‌دردسريه، يه چيزي مي‌خواد بخوره، و نه جاي زيادي مي‌خواد که بخوابه.» زاهد گفت: «هر کي مي‌خواد باشه، هر جوري مي‌خواد باشه، مهمون عزيزه و رو چشم من جا دارد.» کدخدا بچه را هل داد طرف زاهد و گفت: «ولي اين مهمون خيلي خيلي کوچولوس.» زاهد گفت: «هيچ عيبي نداره کدخدا.» و بچه را روي دامنش نشاند و يک مشت کيليا از توي کيسه‌اي بيرون آورد و به مردها تعارف کرد: «کيليا نمي‌خورين؟» صالح يک تکه کيليا برداشت و ريخت پشت لپش. و محمد حاجي مصطفي گفت: «عزتت زياد.»(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ترس ولرز,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,ترس,ترسیدن,

شب ديروقت در خانة محمد حاجي مصطفي را زدند. زن محمد حاجي مصطفي بلند شد و در را باز کرد. يک زن و مرد غربتي پشت در بودند. مرد سيگار مي‌کشيد و زن توي تاريکي نشسته بود و خورجين بزرگي را مي‌کاويد. زن محمد حاجي مصطفي با عجله برگشت تو و داد زد : «هي حاجي، اومده‌ن سراغ بچه، اومده‌ن ببرنش.» محمد حاجي مصطفي که تازه چشمش گرم خواب شده بود، بلند شد و آمد دم در. زن و مرد غربتي توي دهليز به انتظار ايستاده بودند. محمد حاجي مصطفي گفت: « سلام عليکم، مرحبا، مرحبا، بفرمايين تو.» زن و مرد چيزي نگفتند و آمدند تو. زن محمد حاجي مصطفي، چراغ را روشن کرد و آورد توي مهمان‌خانه. غربتي‌ها نشستند کنار ديوار. و محمد حاجي مصطفي دربچه‌ها را باز کرد که هوا خنک‌تر شود ، و آمد نشست روبه‌روي مرد غربتي. محمد حاجي مصطفي گفت: «بالاخره پيداتون شد.» غربتي ، اول محمد حاجي مصطفي و بعد زنش را نگاه کرد و خنديد. محمد حاجي مصطفي گفت: « خيلي خوشحالي، نه؟ خب ديگه، حالا ما بچه تو صحيح وسالم تحويلت ميديم که ببريش خونه‌ت.»(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ترس ولرز,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,ترس,ترسیدن,

شب بچه را بردند خانة کدخدا. زن کدخدا توي تغار خمير کرد و نان پخت. کدخدا و پسر کدخدا و محمد احمد علي جمع شدند دور مهمان که کنار ديوار نشسته، پاهايش را دراز کرده بود طرف چراغ. دريا آشفته بود و باد خود را به در و ديوار مي‌کوبيد. کدخدا درهاي چوبي دريچه‌ها را بسته بود که چراغ خاموش نشود. شام را که خوردند کدخدا گفت: « حالا چه کارش کنيم.» زن کدخدا گفت: «بخوابونيمش.» کدخدا گفت: «هم‌چو راحت نشسته که انگار خيال خواب نداره.»(((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ترس ولرز,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,ترس,ترسیدن,

عصر، صالح کمزاري و پسر کدخدا با جهاز کوچکي رفته بودند روي دريا و در امتداد ساحل مي‌گشتند و هيزم جمع مي‌کردند. شب، دريا ضربه زده بود و هيزم زيادي روي آب آورده بود. صالح که با پاروي کهنه‌اي هيزم‌ها را طرف جهاز مي‌کشيد به پسر کدخدا گفت: «من هيچ وقت ازدريا سر در نمي‌آرم، نمي‌دونم چه جوريه، حالا همه جمع بشن و عقلاشونو بريزن رو هم، نمي‌تونن بفهمن که اين همه چوب از کجا اومده. يه چيزي تو درياس که روراس نيس، ظاهر و باطنشو نشون نمي‌ده، يه روز خاليه، يه روز پره، يه روز همه چي داره، يه روز هيچي نداره. انگار که با آدميزاد شوخي مي‌کنه، حالا اين همه چوب رو آبه، يه دقة ديگه ممکنه يه تکه‌م پيدا نباشد.» (((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید)))))

ادامه مطلب...

تاریخ: چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ترس ولرز,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,ترس,ترسیدن,

خانم اشرف خانم، مضطرب نباشيد. من از اين وقايع به طور خيلي اتفاقي خبردار شده‌ام، پنج نفر در اين کميته انتخابات از طرف تشکيلات کارگري آن‌روز انتخاب شده و اين‌ها توانسته بودند قريب 500 راي به اسم اوساعلي قالي‌باف که نام حقيقيش اوسارجب رمضان بوده در صندوق انتخابات بريزند و ادارة سياسي از اين حادثه کاملاً اطلاع داشته، به طوري که هنوز قرائت آرا تمام نشده، اوسارجب را توقيف کردند. مسلم است که اين خبر را يکي از پنج نفر به ادارة سياسي داده بوده است و يقين است که اوسارجب نبوده، به دليل اين‌که اين کار در وهلة اول به ضرر او بوده و در عمل هم مي‌بينيم که به قيمت جان او تمام شده، پس يکي از آن چهارنفر ديگر که من اسم يکي از آن‌ها را مي‌دانم و آن محمد رخصت است، بايد خيانت کرده باشد((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,خائن,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,

دو روز قبل از انتخابات يک شب محمد رخصت با اشرف خانم به سينما رفت. من هم دنبال آن‌ها بودم و خوشبختانه توانستم پهلوي آن‌ها جا بگيرم، به طوري که محمد رخصت دست راست من و اشرف خانم دست راست او نشسته بود. يک فيلم جنگي آلماني نشان مي‌دادند. هنوز فيلم شروع نشده، رخصت گفت:«اشرف جون، گمان مي‌کنم ديگر چند روزي نتونيم با هم به سينما بريم.» پرسيد:«چرا؟» گفت:«توکه خودت مي‌دوني بالاخره پس فردا انتخابات شروع مي‌شه.» - آخر، انتخابات به تو چه؟ او گفت:«اشرف جون، اوقاتت تلخ نشه. بالاخره ما يک وظيفة اجتماعي هم داريم.»((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,خائن,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,

پنج نفر بيش‌تر دست‌اندر کار نبودند و از آن‌ها يک نفر خائن بود. اين پنج نفر تقريباً - درست نظرم نيست - کميتة انتخابات را تشکيل مي‌دادند. قضايا مال پانزده شانزده سال پيش است. اوساعلي قالي‌باف را خود من من برحسب يادداشت بدون شمارة بازپرس ادارة سياسي تحويل زندان موقت دادم. بعد نفهميدم که چه شد. در هر صورت پس از قضاياي شهريور او را ديگر نديدم. شايد هم در زندان مرد. - چيز غريبي است. - کجايش غريب است؟ امروز به نظر شما عجيب مي‌آيد. ولي آن‌روزها اين فکرها ابداً به خاطر آدم نمي‌آمد. من جداً عقيده داشتم که دارم خدمت مي‌کنم. بالاخره هر رژيمي يک عده مخالف دارد، مخالفين را بايد سرکوب کرد((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,خائن,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,

راستش منم اعصابم خرد بود .درس داشتم .. جواد هم احتمالا میخواست بیاد به دیدنم . -فریبا من شوخی نمی کنم . من دیگه از زندگی سیر شدم . آدماش همه نامردن . همه بی وفان . -زنت چی ؟ /؟ دخترت؟/؟ اونا چه بدی در حقت کردن ؟/؟ -زنم غر غروست همش ارث پدر می خواد . دخترم فقط دلم واسه اون میسوزه .. یه شماره موبایل داد و گفت اگه دیدی ازم خبری نشد تماس بگیربا این شماره .. می بینی که من شوخی می کردم یا نه .. -یعنی چه فرید تو قاطی کردی . می خوای خودکشی کنی ؟/؟ زده به سرت -فریبا من این کارو می کنم تا بهت نشون بدم .. سیماش قاطی کرده بود . اون رفت و منم دیگه گفتم بهتره دیگه برم به درسام برسم . اصلا دیگه به ایمیل خودمم سر نمی زنم . دو روز شد و از چت خبری نشد ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 15 بهمن 1391برچسب:داستانک,داستان کوتاه,داستان ادبی,عشق مجازی,خودکشی,عاقبت عشق مجازی,داستان رمانتیک,داستان عاشقانه,داستان واقعی,خودکشی بخاطرعشق مجازی,

نمی دونستم با ناله هاش چیکار کنم . با اشکهایی که می گفت واسم می ریزه . با درد های درونش . اشتباه کرده بودم . خیلی تصادفی تو یکی از این چت رومهاباهاش آشنا شده بودم . تازه با عشق قبلی خودم بهم زده بودم و اونم حرفای قشنگی می زد . خیلی زیبا از عشق می گفت . از اون حرفایی که عشق سابقم بهم نزده بود . من هنوز به فکر سعیدعشق چتی خودم بودم که پساز چند سال دوستی میونه مون بهم خورده بود. نمی خواستم دوباره خودمو اسیر دنیای دروغ چت کنم . به فرید همه چی رو گفتم و اون گفت که میشه در دنیای دروغ و حقه بازیها دنیایی که میشه هر کلکی رو زد نسبت به هم صادق بود و حقیقتو گفت اگه از هم چیزی نخواهیم . اگه همدیگه رو واقعا دوست داشته باشیم و به هم احترام بذاریم . راستش بابت عشق اولم هنوز خیلی ناراحت بودم ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: یک شنبه 15 بهمن 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستان,داستانک,داستان عشق مجازی,داستان رمانتیک,عاقبت عشق مجازی,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ازعشق مجازی تاخودکشی واقعی,داستان واقعی,

مادرم پايين كرسي نشسته بود و او را فرستاده بود بالا. سر جاي خودش. يك جفت كفش پاشنه بلند دم در بود. درست مثل آدم لنگ دراز كه وسط صف نشسته‌ي نماز جماعت ايستاده باشد. يك بوي مخصوصي توي اطاق بود كه اول نفهميدم. اما يك مرتبه يادم افتاد. شبيه بويي بود كه معلم ورزش‮مان مي‌داد. به خصوص اول صبح‌ها. بله بوي عطر بود. از آن عطرها. لب‌هايش قرمز بود وكنار كرسي نشسته بود و لبه‌ي لحاف را روي پاهايش كشيده بود. من كه از در وارد شدم داشت مي‌گفت: خانوم امروز مزاجش كار كرده؟ و خواهرم گفت: - نه خانوم‌‌جون. همينه كه دلش درد ميكنه. گفتم نبات داغش بدم شايد افاقه كنه. اما انگار نه انگار.((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 14 بهمن 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستان,داستانک,جشن فرخنده,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

درست اوايل سال بود. يعني آخرهاي مهرماه. و مادرم همان وقت اين فكر به كله‌اش زد. به پاچه‌هاي شلوارم از تو دكمه قابلمه‌اي دوخت ومادگي آن را هم دوخت به بالاي شلوارم. و باز هم از تو،‌ و يادم داد كه چطور دم مدرسه كه رسيدم شلوارم را از تو بزنم بالا و دكمه كنم و بعد هم كه درآمدم بازش كنم و بكشم پايين. همين‮طور هم شد. درست است كه شلوارم كلفت مي‌شد و نمي‌توانستم بدوم، و آن روز هم كه سر شرط‮‌بندي با حسن توي حوض مدرسه پريدم آب پاچه‌ام افتاد و پف كرد و دست گذاشتند به مسخرگي، اما چه بود ديگر ناظم دست از برداشت. به همين علت بود سعي مي‌كردم از همه بروم مدرسه. و از همه دربيايم. ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 14 بهمن 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستان,داستانک,جشن فرخنده,داستان کوتاه,داستان آموزنده,

-عباس! باز فرياد بابام بود. خدايا ديگر چكارم دارد؟ از آن فريادها بود كه وقتي مي‌خواست كتكم بزند از گلويش درمي‌آمد. دويدم. - بيا كره خر. برو مسجد بگو آقا حال نداره. بعد هم بدو برو حجره‌ي عموت بگو اگه آب دستشه بگذاره زمين و يك توك پا بياد اينجا. -آخه بذار بچه يك لقمه نون زهرمار كنه... مادرم بود. نفهميدم كي از مطبخ درآمده بود. ولي مي‌دانستم كه حالا دعوا باز در خواهد گرفت وناهار را زهرمارمان خواهد كرد. - زنيكه لجاره! باز توكار من دخالت كردي؟ حالا ديگر بايد دستتو بگيرم و سرو كون برهنه ببرمت جشن. بابام چنان سرخ شده بود كه ترسيدم. عصبانيت‌هايش را زياد ديده بودم. سرخودم يا مادرم يا مريدها يا كاسبكارهاي محل. اما هيچ‌وقت به اين حال نديده بودمش. حتا آن روزي كه هرچه از دهنش درآمد به اصغر آقاي همسايه گفت. مادرم حاج و واج مانده بود و نمي‌دانست كجا به كجاست و من بدتر ازو. رگ‮هاي گردن بابام از طناب هم كلفت‌تر شده بود. جاي ماندن نبود. تا كفشم را به پا بكشم مادرم با يك لقمه‌ي بزرگ به دست آمد و گفت:((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 14 بهمن 1391برچسب:داستان ادبی,داستان عاشقانه,داستان,داستانک,جشن فرخنده,داستان کوتاه,

يك كداممان مي‌افتاد شروع مي‌كرد، به من يا مادرم يا خواهر كوچكم. دستم را زدم توي حوض كه ماهي‌ها در رفتند و پدرم گفت: - كره خر! يواش‌تر. و دويدم به طرف پلكان بام. ماهي‌ها را خيلي دوست داشت. ماهي‌هاي سفيد و قرمز حوض را. وضو كه مي‌گرفت اصلا ماهي‌ها از جاشان هم تكان نمي‌خوردند. اما نمي‌دانم چرا تا من مي‌رفتم طرف حوض در مي‌رفتند. سرشان را مي‌كردند پايين و دم‮هاشان را به سرعت مي‌جنباندند و مي‌رفتند ته حوض. اين بود كه از ماهي‌ها لجم مي‌گرفت. توي پلكان دو سه تا فحش به‮شان دادم و حالا روي پشت بام بودم. همه جا آفتاب بود اما سوزي مي‌آمد كه نگو. و همسايه‌مان داشت كفترهايش را دان مي‌داد. حوله را از روي بند برداشتم و ايستادم به تماشاي كفترها. اين‮ها ديگر ترسي از من نداشتند. سلامي به همسايه‌مان كردم كه تازگي دخترش را شوهر داده بود و خودش تك و تنها توي خانه زندگي مي‌كرد((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: شنبه 14 بهمن 1391برچسب:داستان,داستان آموزنده,داستانک,داستان,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,جشن فرخنده,داستانکده,داستان آنلاین,دهکده داستان,

مراد با اشتیاق کاه ها را مرتب می کرد و حامد هم یونجه ها را در آخور ریخت و جای آب را با سطل حلبی زنگ زده پر کرد.حامد یک کم از مراد هیکلی تر بود، چشمان مشکی ،بینی باریک ،موهای جوگندمی و پر پشت که با بی سلیقگی تمام روی سرش یه طرفه شانه شده بود و ریش های پراکنده روی صورت و ژاکت قهوه ای کم رنگش او را از دیگران متمایز کرده بود اما خوش زبانی و اهل دل بودن حامد و همیشه بیشتر تا ظاهرش به چشم می آمد مخصوصاً فامیلی دوری که نسبت به گلابتون داشت (پدرش با پدر گلابتون پسر عمو بود)طولی نکشید که دستی به روی طویله کشیدند و حسابی آنجا را تمیز کردند((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 13 بهمن 1391برچسب:داستان,داستان آموزنده,داستانک,داستان,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستانکده,داستان آنلاین,دهکده داستان,