ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ…ﺍﻭﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺎﯾﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﯼ ﻫﺎ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﭘﺨﺖ؛ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻼﻡ ﮐﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻥ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﻣﻦ ﺑﮑﻨﻪ؟ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺗﻨﻔﺮ ﺑﻬﺶ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻓﻮﺭﺍﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﻼﺳﯽ ﻫﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﻫﻮﻭﻭ..ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﻓﻘﻂ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﮔﻢ ﻭ ﮔﻮﺭ ﮐﻨﻢ.ﮐﺎﺵ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻫﻦ ﻭﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﻮ..ﮐﺎﺵ ﻣﺎﺩﺭﻡﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﮔﻢ ﻭ ﮔﻮﺭ ﻣﯿﺸﺪ…ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﻪﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﻣﻨﻮ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﮐﻨﯽ ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﻣﯿﺮﯼ ؟ﺍﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺪﺍﺩ....ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺯﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮﺩﻡ ، ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ.ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺍﻭﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺳﺨﺖ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻭﻣﻮﻓﻖﺷﺪﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮﺭ ﺑﺮﻡﻭﻧﺠﺎ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻡ ،ﻭﺍﺳﻪﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺮﯾﺪﻡ ، ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ…ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺳﺎﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻨﻮ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻧﻮﻩ ﻫﺎ ﺵ رﻭ؛ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺩﺭﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ، ﺍﻭﻧﻢﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ:“ﭼﻄﻮﺭ ﺟﺮﺍﺕ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﯿﺎﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺠﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﯽ؟”!ﮔﻢ ﺷﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ!ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻﺍﻭﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:”ﺍﻭﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﺩﺭﺱ ﺭﻭ ﻋﻮﺿﯽ ﺍﻭﻣﺪﻡ”ﻭ ﺑﻌﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺭﻓﺖ ﻭﺍﺯ ﻧﻈﺮﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺩﺭﺳﻨﮕﺎﭘﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭﺟﺸﻦ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ؛ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﻪﻫﻤﺴﺮﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯿﺮﻡ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ، ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﻠﺒﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ؛ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ.ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎﮔﻔﺘﻦﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﻩ؛ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﻫﻢ ﻧﺮﯾﺨﺘﻢ؛ﺍﻭﻧﺎ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻥ “ ﺍﯼ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ، ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺖ ﺗﻮ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮﺭﺍﻭﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﻡ ،ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺂﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻡ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺁﺧﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ…ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﯾﮏ ﭼﺸﻤﺖ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﻗﺘﺨﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﭼﺸﻢﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺒﯿﻨﻪ؛ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ...
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: پنج شنبه 30 آذر 1391برچسب:داستانک غمگین,داستان مادر نابینا,داستانک,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
