ﺳﭙﯿﺪﻩ
ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ
ﻗﻮﯾﯽ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﯽ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ
ﺷﻮﯾﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﻧﯿﻞ ﺯ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺳﭙﯿﺪ.
ﻟﺐ ﮬﺎﯼ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ
ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﻮﺝ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺳﭙﯿﺪ.
ﺩﺭ ﮬﻢ ﺩﻭﯾﺪﻩ ﺳﺎﯾﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ.
ﻟﻐﺰﺍﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﺮﻣﻦ ﺩﻭﺩﻩ
ﺷﺒﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺯﺩ ﺩﺭ ﺁﺫﺭ ﺳﭙﯿﺪ.
ﮬﻤﭙﺎﯼ ﺭﻗﺺ ﻧﺎﺯﮎ ﻧﯽ ﺯﺍﺭ
ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﺳﭙﯿﺪ.
ﺧﻄﯽ ﺯ ﻧﻮﺭ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﺎﮬﯽ ﺍﺳﺖ:
ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﺁﺑﻨﻮﺱ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺯﺭ ﺳﭙﯿﺪ.
ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺳﺎﯾﻪ ﮬﺎ ﺷﺪﻩ ﻭﯾﺮﺍﻥ.
ﺩﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺩﻭﺭ
ﮐﺎﺧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﻣﺮ ﺳﭙﯿﺪ.
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
