ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘـﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿـﺎ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺷـﺮﻭﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺨﻨـﺎﻥ ﺯﺷﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺪﺭﺵ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﺮﺩﯼ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺑﮑﻮﺏ. ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ، ﭘﺴﺮﮎ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﯿﺦ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻮﺑﯿﺪ.ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﻓﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﺯﺍﺭﺩ ، ﮐﻢ ﮐﻨﺪ.ﭘﺴﺮﮎ ﺗﻼﺷﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﯿﺨﻬﺎﯼ ﮐﻮﺑﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﺪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ. ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺴﺮﮎ ﭘﯿﺶ ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺑﺎ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺨﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ! ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﭘﺪﺭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺁﻓﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮﻡ!ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﯼ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺭﺍﺧﻬﺎﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ. ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻧﺠﺎﻧﯽ، ﺁﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻓﺮﻭ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﯼ، ﺍﻣﺎ ﻫـﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑـﺎﺭ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫـﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﺧﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﮐﻨﺪ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
