ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺑﺨﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﯿﻦ؛ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ:ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺣﺴﺮﺕ ﺧﻮﺭﺩ؛ ﺯ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﮬﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﮬﻨﻮﺯ ﺯ ﮐﻼﻣﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﺷﺐ ﮬﺎ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ؛ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺯ ﺣﺮﻑ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻣﮑﻮﺵ؛ ﯾﮑﺪﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻭﻗﺖ ﺩﮔﺮ ﻣﮕﻮ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﯾﺪﺍﺭ؛ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ؛ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻼﻝ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺍﺯﯾﻦ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﭼﺮﺍﻍ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﮬﺠﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻮﺯ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻣﺮﻭ؛ ﻣﺮﻭ ﮐﻪ ﻧﻪ ﮬﻨﮕﺎﻡ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﯾﻨﮏ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯﺭﻩ ﮬﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﺮﻧﯿﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ؛ ﻧﮭﻔﺘﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ؛ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮬﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰ؛ ﯾﺎﺩ ﻣﻨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺍﺑﺮ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺘﯿﺰ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
