ﺗﮑﯿﺪﻩ ﺍﻡ
ﭼﻮﻥ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺧﺰﺍﻥ
ﻟَﺨﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺩ ،
ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﺦ ﺯﺩﻩﯼ
ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺩَﻟَﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪ
ﻭﺍﮊﮔﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﻟﺪﺍﺩﮔﯽ ،
ﺑﺮﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽِ ﺩﻝ،
ﺳُﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﺗﺎ ﺑﺎﺗﻼﻕ ﺟﺪﺍﯾﯽ...
ﻣﻦ!ﺷﻬﺮ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﻭ ﻃﻠﺴﻢ ﺷﺪﻩﯼ
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﻩﯼﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ
ﺑﯽ ﮔﺪﺍﺭ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮏ...
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻭ ﺯﻣﺨﺖ ﺗﻘﺪﯾﺮ،
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﻮﺕ ﻭﮐﻮﺭِ ﺩﻟﻢ ، ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﭘﺸﺖ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪِ ﻏﻢ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ
ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺖ....
ﻭ ﻫﻨﻮﺯ....
ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪ
ﺩﯾﮕﺮ،
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
