ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﯾﺎﺩِ ﺗﻮﻏﺎﻓﻞ ﺑﺸﻮﻡ¤ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﮑﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺸﻮﻡ ¤ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥِ ﻋﺪﻡ ﺫﮐﺮِ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ¤ ﯽﮐ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺳﺮﺥِ ﺗﻮ ﻧﺎﺋﻞ ﺑﺸﻮﻡ¤ ﺭﻭﺣَﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯽِ ﺳﺮ ﻧَﺸﺘَﺮِ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ¤ ﺧﺎﮐﻢ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺒﻨﻢ ﺗﻮ ، ﮔِﻞ ﺑﺸﻮﻡ ¤ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﭘﺮﺗﻮِ ﺣُﺴﻦِ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩ¤ ﻋﯿﻦِ ﺁﺗﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺯ ﺗﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺸﻮﻡ¤ ﻫﻤﭽﻮ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺑﺴﻮﺯﻡ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﻡ¤ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖِ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﺑﺸﻮﻡ ¤ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺑﺪ ﺩﺭﯽﭘﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻡ¤ ﯽﮐﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﻣﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺸﻮﻡ¤¤(محسن مهرپرور)

نظرات شما عزیزان: