ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺬﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﮐﺎﺷﺘﯽ¤
ﻗﻠﺐ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﺮﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﯽ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺎﮏﯾﻧﮕﺎﻩ، ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ
ﺷﺪﯼ
¤
ﺳﺎﯾﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﮏ ﺧﺮﺍﺏ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻣﻮﺝ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺻﺨﺮﻩ ﻗﻠﺒﻢ
ﺷﮑﺴﺖ
¤
ﺍﯼ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ
¤
ﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ، ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺯﺩﯼ
¤
ﺑﻠﻌﺠﺐ ﻋﺸﻖ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺳﺎﺧﺘﯽ¤
ﺍﺯ ﺣﯿﺎ ﻭ ﺷﺮﻡ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺠﻮﺭ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
¤
ﮔﺮﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺳﺎﺧﺘﯽ
ﻧﻘﺎﺵ ﺍﺯﻝ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﺪ¤ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﻢ، ﺗﺎ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﭼﯿﻨﺪ¤ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺳﺎﺧﺖ¤ ﻋﺎﺟﺰ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ، ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺭﺩ ¤ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﮎ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ¤ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺯﺩ¤ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﺎﺵ ¤ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﺡ ﺗﻮ ﺑﺮﯾﺰﺩ ¤ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺗﻦ ﺗﻮ ﺩﺍﺩ ﺑﺴﯽ ﺁﺏ ¤ ﮐﺰ ﺭﺷﮏ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺟﻦ ﻭ ﭘﺮﯼ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﺮﯾﺰﺩ¤ ﺍﯼ ﺯﺍﺩﻩﯼﺗﮏ ﻋﺸﻖ، ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ¤ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﺯ ﺗﺐ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﯿﺰﺩ! »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ« 
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻢ ﻧﮕﺎﻩ¤ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺬﺭِ ﺁﻩ ¤ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻮﯾﯽ ﺑﺸﻨﻮﻡ ¤ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﻤﻖِ ﺧﻮﺩ ﺩﻡ، ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﻓﺮﻕِ ﻣﺎﻩ¤ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﻡِ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ¤ ﮐُﺸﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩِ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ¤ ﺭﻭﯼ ﺷﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺩﻭﺭﯼ، ﺷﺪﻡ ﻫﻤﺮﻧﮓِ ﺩﺭﺩ¤ ﮐﻨﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪﯼﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ¤ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻫﻢ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺭﺍ ¤ ﮔﻢ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﻗﻌﺮِ ﻇﻠﻤﺖ، ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﻦ ﺯِ ﺭﺍﻩ¤ ﺑﻮﯼ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻢ ﮐﻨﻮﻥ ¤ ﺗﺎ ﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻧﯿﮏ ﺧﻮﺍﻩ »ﺑﻬﻨﺎﺯ ﻣﻮﺳﻮﯾﺎﻥ«
ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦ ﺷﺪ ﮏﯾ
ﺷﺒﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﻧﻢ
¤
ﺩﻭﺭ ﺑﺸﻦ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﺍﻡ؛ ﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭ
ﺗﻮﺑﻤﻮﻧﻢ
¤
ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺗﻮ
ﺗﻨﮕﻪ
¤
ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﻣﯿﺎﺭﻡ ﻟﺤﻈﺎﺗﻢ ﭼﻪ
ﻗﺸﻨﮕﻪ¤
ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ ﻣﯿﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ
ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ؟¤
ﭼﺮﺍ ﺍﺷﮑﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺣﺮﻭﻡ
ﺷﺪ؟
¤
ﻋﺰﯾﺰﻡ ﭼﺮﺍ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ؟ ﻣﮕﻪ ﻋﺸﻘﺖ
ﺍﻟﮑﯽ ﺑﻮﺩ؟¤
ﭘﺲ ﯽﭼ ﺷﺪ ﺍﻭﻥ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎ؟¤ ﺍﺧﻪ
ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺎﻝ ﯽﮐ ﺑﻮﺩ؟¤
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﻣﻦ
ﺭﻭﮐﺮﺩﯼ ﺩﺍﻏﻮﻥ
¤
ﺑﯿﯿﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻝ ﺗﻨﮕﻤﻮ ﺑﺪﻩ
ﺟﻮﻥ
¤
ﻧﮕﻮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻡ
ﻧﻤﯿﺸﻪ
¤
ﻣﻦ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﺕ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﻋﻤﺮﻣﻦ ﺣﺮﻭﻡ
ﻧﻤﯿﺸﻪ
¤
ﮔﻞ ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻦ یه ﻋﻤﺮﻩ ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻧﺸﺴﺘﻢ
¤
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺭﺩ ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﮕﻢ
ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻢ¤
ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﺎﺗﻮ ﭼﻪ
ﺟﻮﺭﻩ
¤
ﺑﯿﺎ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺑﮕﯿﺮﻭ ﻧﮕﻮ ﺭﺍﻫﻤﻮﻥ ﭼﻪ
ﺩﻭﺭﻩ
¤
ﺑﯿﺎ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ ﺑﺮﺍ ﻣﻦ یه ﻋﺸﻖ
ﺗﺎﺯﻩ¤
ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﻋﺸﻖ ﻗﺒﻠﯿﺎﺕ
یه ﺭﺍﺯﻩ¤
ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﺎﺗﻮ ﺗﻮ
ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻡ¤
ﻗﻠﺒﻤﻮ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺑﺪﻣﻮ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﻤﯿﺮﻡ
¤
ﺍﯾﻦ ﺷﺪﻩ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﻦﯼﺑﺎﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺗﻮ
ﺑﺮﮔﺮﺩ¤
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺭﻭﻡ
ﻣﯿﺸﻪ ﺳﺮﺩ¤
ﺁﺭﻩ ﻋﺸﻘﻢ!ﻗﻠﺒﻤﻮ ﻣﻦ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻓﺪﺍﯼ
ﺩﺳﺘﺎﺕ
¤
ﺍﺷﮏ ﻧﺮﯾﺰ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﻣﻦ، ﻣﻦ ﺑﺸﻢ
ﻓﺪﺍﯼ ﺍﺷﮑﺎﺕ¤
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻋﺸﻘﻢ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻧﻮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ
¤
ﺑﺮﺍ ﻋﺸﻘﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﺕ ﺗﻮ ﺑﺸﯿﻨﻮ ﺑﻨﺪﮔﯽ
ﮐﻦ!...نیمه ای از سرزمینی دور پیدا کرده ام¤ نیمه ای مثل خودم پرشور پیدا کرده ام¤ عکس چشمم در نگاهش می درخشد چون چراغ¤ قاب عکسی روشن و پرنور پیدا کرده ام¤ او به دنبال من آمد سالها ، پیدا که کرد¤ دید او را من شدم مأمور پیدا کرده ام¤ او هم اینجا گم شده بود از غمش در باغ فکر¤ نیمه را با یک سبد انگور پیدا کرده ام¤ حال ِ او را از من و حال منم از او بپرس¤ مثل خود او را کمی رنجور پیدا کرده ام¤ رنج با صدها گره در هجر یاری آشنا¤ این گره ها را کماکان کور پیدا کرده ام¤ آه پیدا کرده ام نیمی ز خود اما چه سود¤ چونکه دیر او را ز جایی دور پیدا کرده ام¤ شعرارسالی از: (بانوفرشته رهنما)
ﺑﺎﺯ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﻣﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ¤
ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺸﺒﻢ ﺍﺯ ﺩﯾﺸﺐ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ
¤
ﺧﺸﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﮐﺎﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﻢ
¤
ﻭﻟﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ
ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺸﺐ
ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺁﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ¤
ﺗﺸﻨﻪ ﺁﺏ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﺍﻡ ﺍﻣﺸﺐ
ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﭼﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺳﻮﺯﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﻢ
¤
ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﮔﺎﻫﯽ
ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﮐﺎﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
¤
ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﺪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﺩﻫﯿﺪ
¤
ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ¤¤((این شعرمتعلق به یکی از دوستای عزیزه که درقالب نظرارسال کرده وبه اسم خودش گذاشتم))¤¤