ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻨﯽ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﻋﺎﺑﺪﯼ ﺑﻮﺩ.ﻭﯼ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻓﻼﻥ ﺟﺎ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻋﺎﺑﺪ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﻧﻬﺎﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﻨﺪ.ﺍﺑﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﯿﺮﯼ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻟﺼﻼﺡ، ﺑﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﻭ ﻣﺠﺴﻢ ﺷﺪ، ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯼ ﻋﺎﺑﺪ، ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺵ!ﻋﺎﺑﺪ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ، ﺑﺮﯾﺪﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻭﻟﻮﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺷﺪﻧﺪ. ﻋﺎﺑﺪ ﺑﺮ ﺍﺑﻠﯿﺲ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﮐﻮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ ﻧﺸﺴﺖ. ﺍﺑﻠﯿﺲ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﮕﻮﯾﻢ، ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩ، ﺗﺎ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺗﻮ ﻧﻬﻢ؛ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﻣﻌﺎﺵ ﮐﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺻﻮﺍﺑﺘﺮ ﺍﺯ ﮐﻨﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﻋﺎﺑﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺵ ﺻﺮﻑ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ. ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﺯ، ﺩﻭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ.ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺩﻭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ.ﺭﻭﺯ ﺳﻮﻡ ﻫﯿﭻ ﻧﺒﻮﺩ. ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺒﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ.ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ، ﺍﺑﻠﯿﺲ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﮐﺠﺎ؟ﻋﺎﺑﺪ ﮔﻔﺖ:ﺗﺎ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺮﮐﻨﻢ؛ ﮔﻔﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺍﺑﻠﯿﺲ ﻋﺎﺑﺪ ﺭﺍ ﺑﯿﻔﮑﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﮔﻨﺠﺸﮑﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ!ﻋﺎﺑﺪ ﮔﻔﺖ:ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ.ﺍﻣﺎ ﺑﮕﻮ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﮏ، ﺩﺭ ﭼﻨﮓ ﺗﻮ ﺣﻘﯿﺮ ﺷﺪﻡ؟ ﺍﺑﻠﯿﺲ ﮔﻔﺖ:ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺨﺮ ﺗﻮ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ، ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪﯼ، ﭘﺲ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻣﻦ ﮔﺸﺘﯽ

تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان تخیلی,داستان عجیب اما واقعی,داستان کوتاه,حکایت آن درخت,داستان عاشقانه,داستان ادبی,